Często słyszy się w telewizji o osobach z grupy DDA, czyli o dorosłych dzieciach alkoholików, zmagających się z demonami przeszłości. Jednak okazuje się, że są jeszcze inni cierpiący ludzi. Mowa o DDD Co to dokładnie oznacza? Takim mianem (skrótem) określa się z kolei dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, które również doświadczyły traumatycznych przeżyć. Jak rozpoznać syndrom DDD? Jak go leczyć? Jak pomóc takich osobom? Sprawdźmy.
Co wiem na temat DDD?
Po pierwsze należy wyjaśnić, że nie chodzi tutaj o żadną długotrwałą chorobę czy zaburzenie psychiczne. To bardziej zespół cech czy przekonań, jakie są prezentowane przez danego człowieka, który wychowuje się w rodzinie dysfunkcyjnej. Codzienność i doświadczenia towarzyszące jego życiu już we wczesnym dzieciństwie sprawiają, że zachowuje się w identyczny sposób jak jego rodzic (ojciec albo matka). Nie potrafi nawiązywać normalnych kontaktów ani odpowiednio funkcjonować w społeczeństwie. Ciągle odczuwa lęk i napięcie, ponieważ był krzywdzony fizycznie i psychicznie. Jest nieszczęśliwy, bo nie miał zapewnionego bezpieczeństwa i miłości. Nie wie, jak poradzić sobie z emocjami. Nie spełnia się zawodowo.
Symptomy DDD
Nikt już teraz nie zapyta, słysząc wyrażenie DDD co to takiego. Warto jeszcze jednak wyjaśnić, jakie są objawy, jeżeli chodzi o syndrom DDD. Przede wszystkim widoczna jest, wspomniana już wyżej, chwiejność emocjonalna. Dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych poza niepokojem i napięciem, borykają się z brakiem zaufania do innych ludzi. Boją się odrzucenia. Ciężko im odnaleźć się nawet w miejscu pracy, gdyż wzorce zachowań nie pozwalają na bycie kimś kompetentnym i przyjaznym. Bezustanna nerwowość, niskie poczucie własnej wartości, zamartwianie się o przyszłość, poczucie pustki to także wyraźne symptomy syndromu DDD.
Syndrom DDD – leczenie
Jak pomóc takim osobom? Najbardziej skuteczna okazuje się specjalistyczna psychoterapia. W trakcie sesji na fotelu u zaufanego psychologa cierpiący na DDD pacjent pozbywa się danego wzorca i tym samym przestaje być ofiarą, która niegdyś była zaniedbana przez rodziców. Jeśli taka metoda leczenia nie będzie jednak skuteczna i pojawia się także depresja, należy zastosować farmakoterapię. Dodatkowo dużym wsparciem są grupy samopomocowe, gdzie można spotkać ludzi z podobnymi objawami i problemami. Dzięki rozmowie i podzieleniu się z innymi własnymi przeżyciami można odmienić postrzeganie otaczającej rzeczywistości oraz zrozumieć, jak ważna jest bliskość i dobre relacje.
